ទន្លេ និងបឹង

រូបចាងឆ្លុះនៃបឹងទន្លេសាប។ រូបភាពដោយ Mariusz Kluzniak។ បង្ហោះថ្ងៃទី ០១ ខែមករា ឆ្នាំ ២០១២។ ក្រោមអាជ្ញាបណ្ណ CC BY-NC-ND 2.0

បើទោះបីជាគ្រោះរាំងស្ងួតកើតមាននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាជារឿយៗ ប្រទេសកម្ពូជាមានប្រភពទឹកជាច្រើន ដែលភាគច្រើនហូរទៅកាន់ទន្លេមេគង្គនិងបឹងទន្លេនៃទន្លេសាប។ បឹងនិងទន្លេនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាមានសារៈសំខាន់សម្រាប់សេដ្ឋកិច្ចនិងអេកូឡូស៊ី។

ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីនិងជីវៈចម្រុះនៃបឹងនិងទន្លេ

ទន្លេមេគង្គស្ថិតក្នុងចំណោមទន្លេដែលវែងជាងគេនិងមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីល្បាញជាងគេនៅក្នុងពិភពលោក ហើយទន្លេនេះដើរតួនាទីសំខាន់សម្រាប់សេដ្ឋកិច្ចប្រទេសកម្ពុជានិងបម្រើជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជនក្នុងប្រទេស។¹ ទន្លេនេះមានប្រភពនៃខ្ពង់រាបទីបេបក្នុងរយៈកម្ពស់ប្រមាន ៤,៥០០ម៉ែត្រ ដោយហូរកាត់ប្រទេសចំនួន៦ពីប្រទេសចិនទៅកាន់ប្រទេសវៀតណាម និងទៅកាន់សមុទ្រចិនខាងត្បូង។ ទន្លេនេះមានប្រវែង ៤,៨០០ គីឡូម៉ែត្រនិងមានផ្ទៃស្ទុកទឹកទំហំ ៧៩៥,០០០ ម៉ែត្រក្រឡា។ មានដៃទន្លេជាច្រើនដែលជំនួសដល់ការហូរកាត់របស់ទន្លេនេះ យ៉ាងណាមិញ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ទន្លេមេគង្គក្តោបក្តាប់៩៥ភាគរយនៃប្រភពទឹកសរុបរបស់ប្រទេសនេះ។ ទន្លេនេះបង្ហាញពី”ចំនុចរបត់” សម្រាប់វារីអគ្គិសនីចំនួន ៣៖

• ក្រុងស្ទឹងត្រែង (ប្រមាណ ៥០គីឡូម៉ែត្រពីប្រទេសឡាវ) ដែលមានទន្លេសេកុង ទន្លេសេសាននិង ស្ទឹងពួកហូរចូលទៅក្នុងទន្លេធំ។
• ខេត្តក្រចេះ ដែលសណ្ឋានដីផ្លាស់ប្តូរពីខ្ពង់រាបទៅកាន់ទំនាប ដែលជំរុញឱ្យមានការ ផ្លាស់ប្តូរនៃការស្តុកទឹកសម្រាប់ជលសាស្ត្រនិងអាងស្តុកទឹក។
• ក្រុងភ្នំពេញ ដែលជាកន្លែងចាប់ផ្តើមនៃប្រព័ន្ធអាងទន្លេមេគង្គ ពិសេសស្រាប់តំបន់មេគង្គក្រោម។

ព្រែកតូចៗចំនួន៤ បានបែកចេញពីទន្លេមេគង្គ៖ ព្រែកព្រះ ព្រែកគ្រែង ព្រែកកាពី ព្រែកទី។ ព្រែកទាំងនេះបង្កើតបានតំបន់ ‘4P’ ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅភាគខាងកើតនៃអាងទន្លេមេគង្គ កាត់តាមខេត្តក្រចេះនិងខេត្តមណ្ឌលគិរី។ ប្រជាជននៃតំបន់នេះភាគច្រើនជាប្រជាកសិករដែលពឹងផ្អែកលើព្រៃឈើនិងការនេសាទ។² ផ្នែកនេះនៃទន្លេមេគង្គក៏ជាជម្រកនៃប្រភេទសត្វកម្រផងដែរ ដូចជាត្រីផ្សោតដែលនៅជិតខេត្តក្រចេះ។

នៅពេលដែលលំហូរទន្លេកាន់តែខិតជិតសមុទ្រចិនខាងត្បូងក្នុងប្រទេសវៀតណាម ផលប៉ះពាល់នៃជំនោរនិងឥទ្ធិពលការឈ្លានពានទឹកប្រៃបានកែប្រែលំហូរនៃទឹកនិងឥទ្ធិពលនៃការស្រោចស្រោពរបស់ទន្លេនេះ។

ទន្លេមេគង្គទាំងមូលអាចផ្តល់ត្រីសរុបចំនួន ២.៦លានតោនក្នុងមួយឆ្នាំ ដែលគិតជាទឹកប្រាក់ប្រមាណ ២.៥ពាន់លានដុល្លារ (ទិន្នន័យឆ្នាំ ២០១២)។³ នៅប្រទេសកម្ពុជាក្នុងឆ្នាំ ២០១៥ ទិន្នផលត្រីទឹកសាបមានចំនួន ៤៨៧ ៩០៥តោន ហើយទិន្នផលត្រីទឹកប្រៃមានច្រើនជាង៤ដងនៃតួរលេខនេះ។⁴ ប្រទេសកម្ពុជាមានអនុភាពក្នុងទិន្នផលត្រី ដោយភាគច្រើននៃប្រភពរបស់ ទិន្នផលនេះបានមកពីប្រភពទឹកតាមដីគោក និងតាមដែនសមុទ្រ។

ទន្លេសាបមានប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីគួរឱ្យកត់សម្គាល់។ លំហូរនៃទន្លេនេះមានលក្ខណៈពិសេសត្រង់លំហូរបញ្ជ្រាសវិញតាមរដូវ។ នៅក្នុងរដូវវស្សា ភ្លៀងមូសុងបានបង្កើនបរិមាណទឹកភ្លៀងទៅកាន់ចំណុចមួយដែលបណ្តាលឱ្យមានលំហូរទោកាន់ភាគខាងជើង ដែលបង្កើនទំហំនៃទន្លេរហូតដល់ទៅជិត១០ដង។⁵ ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីពេលមមាញឹកនៃរដូវវស្សាកន្លងផុតទៅ លំហំនេះនឹងត្រឡប់មកកាន់សភាពធម្មតាហើយប្រភពទឹកនឹងហូរត្រឡប់ទៅស្រោចស្រោបទន្លេមេគង្គវិញ។ បាតុភូតនេះមានលក្ខណៈពិសេសនិងភាពច្របូកច្របល់ ហើយត្រូវបានគម្រាមកំហែងដោយការវិវឌ្ឍនៃហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ នគរូបនីយកម្ម ប្រជាសាស្ត្រ និងការផ្លាស់ប្តូរអាកាសធាតុ។

យោងតាមអនុក្រឹត្យនៃឆ្នាំ ២០០១ ច្បាប់ស្តីពីតំបន់ការពារធម្មជាតិ(២០០៨)បានចាត់វិធានការការពារទៅកាន់ទន្លេនេះ តាមរយៈការបង្កើតតំបន់ការពារពិសេសមួយឈ្មោះថា ឋបនីយជីវមណ្ឌល។⁶

ទន្លេសាបមានដៃទន្លេជាច្រើន⁷ និងជាអាងស្តុកទឹកធំជាងគេរបស់ទន្លេមេគង្គ។ ជម្រៅរបស់ទន្លេនេះអាចស្ថិតក្នុងចន្លោះ ២ម៉ែត្រ ក្នុងរដូវប្រាំងទៅកាន់់ ១០ ម៉ែត្រ លើទំហំផ្ទៃក្រឡា ១២ ០០០ ម៉ែត្រការេ ទៅនឹងរយៈកម្ពស់នៃសមត្ថភាពលំហំរបស់វា។ ទន្លេនេះទ្រទ្រង់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីចម្រុះ និងនាំយកល្បាប់ភួកដែលមានប្រយោជន៍ជាជីសម្រាប់ដំណាំចំការ។⁸ ដីល្បាប់ភួកទាំងនេះត្រូវបាននាំយកតាមលំហូរទន្លេមេគង្គក្នុងរដូវមូសុង៖

• ទន្លេមេគង្គ ៤៩.៣%
• ដៃទន្លេ ៣៥%
• ទឹកភ្លៀង ១២.៦%
• ប្រភពទឹកលើដីគោក ២.៦%⁹

ការរៀបចំនិងការគ្រប់គ្រងនៃប្រភពទឹក

ការគ្រប់គ្រងទន្លេមេគង្គនាំមកនូវចំណុចប្រឈមជាច្រើន ដែលវារួមបញ្ជូលទាំងបញ្ហាបូរណភាពទឹកដីរបស់កម្ពុជានិងបញ្ហាព្រំដែន។ ដើម្បីសម្រួលដល់កិច្ចពិភាក្សាបន្តរវាងបណ្តាប្រទេសជិតខាងតាមដងទន្លេមេគង្គ គណៈកម្មាការទន្លេមេគង្គត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅថ្ងៃទី ០៩ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៩៥។¹⁰ គោលដៅធំបំផុតនៃការបង្កើតនេះគឺធានាឱ្យបាននៃការប្រើប្រាស់ល្អប្រសើរនិងកិច្ចការពារនៃប្រភពទឹកនេះ ក៏ដូចជាធានានៃលំហូរធម្មជាតិអប្បបរមាដែលអាចទទួលយកបានក្នុងអំឡុងបេលប្រចាំខែនៃរដូវប្រាំង។ កិច្ចការពារនៃឥទិ្ធពលអាក្រក់¹¹ និងទំនួលខុសត្រូវរបស់រដ្ឋាភិបាលចំពោះការខូចខាតស្ថិតក្នុងចំណោមចំណុចសំខាន់នៃកិច្ចព្រមព្រៀង។¹² ចំណុចទាំងនេះត្រូវបានចែងក្នុងច្បាប់នៃប្រទេសកម្ពុជាស្តីអំពីប្រភពទឹក។¹³

ទោះបីជាមានលក្ខណៈសម្បត្តិល្អយ៉ាងណាក៏ដោយ គណៈកម្មាធិការទន្លេមេគង្គនៅមានចំនុចខ្វះខាត ជាពិសេសលើការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់ប្រទេសដែលជាសមាជិកក្នុងការចៀសវាងការសាងសង់គម្រោងដែលមានផលប៉ះពាល់នៅលើដងទន្លេ។ គម្រោងទំនប់វារីអគ្គិសនីចំនួន១១ត្រូវបានស្នើរឡើងនៅតាមដងទន្លេមេគង្គ ដែលជាកិច្ចបន្ថែមលើគម្រោងសំណង់របស់ប្រទេសចិនមួយចំនួន ដែលការអនុវត្តគម្រោងទាំងនេះនឹងគម្រាមកំហែងដល់ពូជត្រីជាច្រើនរយប្រភេទ នេះបើយោងតាមក្រុមអ្នកបរិស្ថាន។¹⁴ ជាកិច្ចបន្ថែមលើភាពមានកម្រិតលំហូរទឹក ទំនប់វារីអគ្គិសនីនឹងកាត់បន្ថយកំណរភួកនិងជីរជាតិដែលមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីក្នុងទឹក។

ក្នុងឆ្នាំ ២០១០ គណៈកម្មាធិការទន្លេមេគង្គបានចេញផ្សាយអំពីយុទ្ធសាស្ត្ររង្វាយតម្លៃបរិស្ថាន¹⁵ រួមមានទំនប់វារីអគ្គីសនីចំនួន១១ ដែលនឹងប្រែក្លាយលំហូរប្រភពទឹកពាក់កណ្តាលនៃប្រទេសនេះទៅជាអាងស្តុកទឹកថេរ ដែលនឹងបញ្ឈប់ការហូររបស់ត្រីនិងផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅធម្មជាតិរបស់ពួកវា។ មានការប៉ានស្មានពី ២៦%ទៅ៤២% នៃប្រភេទសត្វក្នុងទឹកដែលនឹងរងផលប៉ះពាល់ ដែលភាគច្រើននៃប្រភេទសត្វទាំងនេះជាសត្វស្ថិតក្រោមការគម្រាមកំហែងពីការផុតពូជ។ របាយការណ៍ដដែលបានធ្វើការប៉ានស្មានអំពីការគម្រាមកំហែងទៅកាន់សន្តិសុខស្បៀងសម្រាប់មនុស្សប្រមាណ២លាននាក់ប្រសិនបើគម្រោងនេះត្រូវបានអនុវត្ត។

ក្នុងឆ្នាំ ២០១២ ប្រទេសឡាវមិនអើពើពីដំណាក់កាលពិគ្រោះយោបល់ក្នុងការកសាង ទំនប់ សាយ៉ាបូរី ដោយអះអាងពីសិទ្ធិក្នុងបូរណភាពទឹកដីរបស់គេក្នុងការធ្វើដូចនេះ។¹⁶ ជាមួយនឹង​ការងារ​លើ​ ទំនប់​ សា​យ៉ា​បូ​រី​ ជាមួយនឹង​ទំនប់​ ដ​ន​ សា​ហុង ដែល​កំពុង​ដំណើរ​ការ​​ ប្រទេស​ឡាវ​បាន​ប្រកាស​គម្រោង​សម្រាប់​ទំនប់​ទី​បី​របស់​ខ្លួន​​នៅ​ក្នុង​ខែវិច្ឆិកា​ ឆ្នាំ​២០១៦​។​ ប្រទេស​ឡាវ​បាន​បញ្ជូន​គម្រោង​នានា​ទៅ​កាន់​គណៈកម្មាធិការ​ទន្លេមេគង្គ​សម្រាប់​គម្រោង​សាងសង់​ទំនប់​វា​រី​អគ្គិសនី​ ផាក​បេង​ ដែល​ជា​សំណើរ​ទំនប់​មួយ​អាច​ផ្តល់​ថាមពល​
៩១២​ មេ​ហ្គា​វ៉ា​ត់​។​¹⁷

ក្រសួងចម្បងដែលទទួលបន្ទុកសម្រាប់ការងារនេះគឺក្រសួងធនធានទឹកនិងឧតុនិយម។ ក្រសួងនេះត្រួតពិនិត្យលើនិរន្តភាពនៃប្រភពទឹកនិងលិទ្ធភាពអភិវឌ្ឍថ្នាក់មូលដ្ឋាននិង ថ្នាក់ជាតិ។

ការគ្រប់គ្រង ការអភិវឌ្ឍនិងការការពារតំបន់ទន្លេសាបគឺជាបន្ទុករបស់អាជ្ញាធរទន្លេសាប។ អង្គភាពនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ២០០៩។ អាជ្ញាធរនេះត្រួតពិនិត្យលើការគ្រប់គ្រងធនធានធម្មជាតិដែលរួមមានបញ្ហាជុំវិញជលសាស្ត្រនិងគុណភាពទឹក ទឹកជំនន់ កសិកម្ម ជលផល និងជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជនតាមភូមិលិចទឹក។

ជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជនក្នុងមូលដ្ឋាន

ទន្លេមេគង្គនិងទន្លេសាបមិនមែនជាប្រភពទឹកតែមួយគត់ដែលរងការគម្រាមកំហែងដោយទំនប់វារីអគ្គីសនីនោះទេ។ ឧទាហរណ៍ ទំនប់វារីអគ្គីសនី យ៉ាលី ត្រូវបានកសាងឡើងក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៣ នៅលើទន្លេសេសានក្នុងប្រទេសវៀតណាម ដែលមានផលប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងទៅលើប្រជាជន ជនជាតិដើមភាគតិចក្នុងខេត្តរតនគិរី។¹⁸ ចំពោះជីវភាព ការរកបាននៃអាហារ ឥទិ្ធពលនៃទឹកជំនន់និងទៅលើការបំផ្លិចបំផ្លាញធនធាន។ សរុបមក ជីវភាពរស់នៅរបស់សហគមន៍នេះត្រូវបានគម្រាមកំហែង ហើយការគណនាអំពីខ្ទង់ចំណាយឬ ប្រាក់ចំណេញ ជានិច្ចកាលត្រូវបានគណនាលើសដើម្បីតម្រូវតាមចំណង់នៃគម្រោងសាងសង់ធំៗ។

ការផ្លាស់ប្តូរទាំងនេះទៅលើទន្លេអាចនឹងគម្រាមកំហែងទៅដល់សហគមដែលរស់នៅជុំវិញ ឬភូមិលេចទឹក។ អ្នកភូមិខ្វះខាតសិទ្ធិក្នុងការទទួលបានទឹកស្អាតនិងអនាម័យ។ តាមប្រពៃណី ស្រូវត្រូវបានដាំដុះក្នុតំបន់ដែលស្ថិតនៅជិតទន្លេ ដោយប្រភេទមួយចំនួនត្រូវបានស្គាល់ថាជាស្រូវទឹកឡើង។ ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីក្នុងវាលស្រែមានសារៈសំខាន់យ៉ាងចម្បងក្នុងការដាំដុះស្រូវ។ ការដាំដុះស្រូវញឹកញាប់អាចនឹងគម្រាមកំហែទៅដល់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីទាំងនេះ និងចុងក្រោយអាចប៉ះពាល់ដល់ជីវភាពប្រជាជនទៀតផង។

បញ្ហាសង្គមក៏ត្រូវបានរាយការណ៍ផងដែរ។ សហគមន៍វៀតណាមដែលរស់នៅតាមភូមិអណ្តែតទឹកគ្មានសិទ្ធិស្របច្បាប់ក្នុងការកាន់កាប់ដីធ្លីនោះទេ បើទោះបីជាពួកគាត់មួយចំនួនបានរស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាអស់រយៈកាលជាច្រើនជំនាន់មកហើយ។ ដោយការភ័យខ្លាចថាទឹកដីរបស់កម្ពុជានឹងត្រូវបានកាន់កាប់ដោយជនបរទេស¹⁹ សហគមទាំងនោះមិនត្រូវបានទទួលស្គាល់និងបានរស់នៅក្រោមការគម្រាមកំហែងពីការនារទេសខ្លួនជារឿយៗ។

ចំនុចប្រឈមនិងទស្សនៈវិស័យទៅអនាគត

បញ្ហាដែលនៅមិនទាន់បានដោះស្រាយរបស់កម្ពុជាគឺកង្វះខាតតម្លាភាពនិងគណនីភាពទៅកាន់ការទាញយកប្រើប្រាស់នៃធនធានធម្មជាតិ។ ជាកិច្ចបន្ថែម ក្រសួងមួយចំនួនមានគម្រោងក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាដែលទាក់ទងនឹងទឹក ដោយមានកិច្ចសហប្រតិបត្តិការមានកម្រិតនិងមិនមានគម្រោងច្បាស់លាស់។

ខណៈពេលដែលអ្នកធ្វើគោលនយោបាយសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍក្នុងសម័យទំនើបជាមួយហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធខ្នាតធំ សហគមតាមទីជនបទរបស់កម្ពុជាពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងទៅលើកសិកម្មប្រពៃណីនិងការធ្វើចំការខ្នាតតូច។ សហគមមូលដ្ឋានភាគច្រើនត្រូវបានគម្រាមកំហែងដោយគម្រោងខ្នាតធំជាច្រើន។ នៅជុំវិញទន្លេសាប ព្រៃលិចទឹកជាច្រើនត្រូវបានប្រែក្លាយទៅជាដី សម្រាប់ការដាំដំណាំដែលធ្វើឱ្យបាត់បង់ប្រភពសម្រាប់ការរស់នៅរបស់ប្រជាជនមួយចំនួន។ នេះត្រូវបានកត់សម្គាល់ថា ឥទ្ធិពលជារួមមិនត្រូវបានរាប់បញ្ចូលក្នុងការធ្វើគោលនយោបាយកម្រិតខ្ពស់។²⁰

យោងតាមការសិក្សាថ្មីមួយ²¹ បឹងទន្លេសាបនឹងត្រូវរងផលប៉ះពាល់ខ្លាំងដោយការផ្លាស់ប្តូរនៃទន្លេមេគង្គ ជាពិសេសពីគម្រោងសាងសង់ទំនប់វារីអគ្គីសនី និងការផ្លាស់ប្តូរអាកាសធាតុ ដែលអាចនឹងមានផលប៉ះពាល់ទៅលើវិធានការនៃទឹកជំនន់ដោយទន្លេនេះ។ ការអភិវឌ្ឍនៃហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធគឺជាការផ្លាស់ប្តូរដ៏ចម្បង ដែលអាចនឹងនាំឱ្យមានសេណារីយ៉ូចំនួន៤សម្រាប់អនាគតនៃបឹងទន្លេសាបក្នុងអំឡុងឆ្នាំ ២០៤០៖

• ការផ្លាស់ប្តូរចម្បង៖ គម្រោងសាងសង់ទំនប់ដ៏ច្រើនក្នុងទន្លេមេគង្គអាចនឹងនាំឱ្យមានការធ្លាក់ចុះនៃទិន្នផលត្រីប្រមាណពាក់កណ្តាល និងអាចបង្កើនឱ្យមានបម្រែបម្រួលសីតុណ្ហភាពកាន់តែខ្លាំង។ បាតុភូតនេះអាចនាំមកនូវការគម្រាមកំហែងយ៉ាងចម្បងទៅកាន់សន្តិសុខស្បៀងអាហារ។ យ៉ាងណាមិញ ការអភិវឌ្ឍផ្សេងទៀតសម្រាប់ជីវភាពតាមរយៈការអប់រំអាចនឹងកាត់បន្ថយការពឹងផ្អែកដោយផ្ទាល់ទៅកាន់វិស័យកសិកម្ម។
• កំណើននៃគម្លាត៖ ការកំណត់យកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធតែមួយជាសេនារីយ៉ូផ្លាស់ប្តូរចម្បងដោយមិនមានការពង្រឹងលើវិស័យអប់រំ។ នេះអាចនឹងនាមទៅកាន់គម្លាតកាន់តែខ្លាំងរវាងប្រជាជននៅតាមទីក្រុងនិងតាមទីជនបទទៅលើបញ្ហាសន្តិសុខស្បៀង។
• ការអភិវឌ្ឍបៃតង ការសាងសង់ទំនប់ត្រូវបានបញ្ឈប់ ហើយអ្វីដែលត្រូវបានយកចិត្តទុកដាក់នោះគឺថាមពលថ្មីៗដូចជា ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យ ខ្យល់ ជីវម៉ាស និងវារីអគ្គិសនីខ្នាតតូច។ ការគម្រាមកំហែងដែលនៅសល់រួមមានការផ្លាស់ប្តូរអាកាសធាតុ ដែលអាចនឹងនាំឱ្យមានកំណើននៃការប្រែប្រួលអាកាសធាតុកម្រិតខ្លាំងកាន់តែច្រើន។ ជីវភាពរស់នៅអាចត្រូវបាថែរក្សា និងបន្តតាមរយៈពិពិធកម្មនិងអាចនាំឱ្យមានការអភិវឌ្ឍ។
• ភាពនៅត្រឹង៖ ប្រសិនបើគម្រោងសាងសង់ទំនប់ត្រូវបានបញ្ចប់ និងមានបរាជ័យក្នុងការអនុវត្តនយោបាយ។ ធម្មជាតិនឹងត្រូវបានថែរក្សា ហើយជីវភាពរស់នៅអាចនឹងបន្តដូចសភាពបច្ចុប្បន្ន និងមានការអភិវឌ្ឍតិចតួចសម្រាប់ផលិតកម្ម។

បានធ្វើបច្ចុប្បន្នភាព៖ ថ្ងៃទី២៩ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦

ទំព័រដែលពាក់ព័ន្ធ

ធនធានទឹក

គោលនយោបាយ និងការគ្រប់គ្រងទឹក

តំបន់ការពារ

ផលិតកម្មជលផល